ομόρρους

-ουν (Α ὁμόρρους, -ουν και -οος, -οον)

αυτός που ρέει μαζί («ὁμόρροι φλέβες», Πλούτ.)

νεοελλ.

το αρσ. ως ουσ. ο ομόρρους

α) ποταμός που εκβάλλει σε άλλο ποταμό και ρέει μαζί με αυτόν, παραπόταμος

β) ναυτ. η κίνηση τού νερού προς τα εμπρός και προς τα πλάγια η οποία οφείλεται στην ώθηση τής πλώρης τού πλοίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + ῥοῦς (πρβλ. βαθύ-ρρους)].